Przyczyny rewolucji francuskiej w 1848 r. miały charakter zarówno gospodarczy, jak i polityczny. Najsilniejszym czynnikiem przyczyniającym się do tego były polityczne sprzeczności między klasami robotniczymi i burżuazyjnymi Francji.
Rewolucja francuska z 1848 r. trwała łącznie pięć miesięcy i kilka wstrząsów politycznych, w tym tak zwanego "powstania letniego". Rewolucja z 1848 r. Została poprzedzona dwiema katastrofalnymi porażkami gospodarczymi: zarazy ziemniaczanej w 1845 r. I nieudane zbiory pszenicy w 1846 r. Ceny ziarna podwoiły się po zbiorze pszenicy w 1846 r., W wyniku czego doszło do zamieszek na tle podatków i żywności, a także żebrania i kradzieży, wzrosła.
Politycznie, francuska klasa robotnicza rozpoczęła protesty przeciwko próbom liberalizmu przeprowadzanym przez burżuazję. W 1847 r. Burżuazja wezwała do liberalnych reform, które rozszerzą głosowanie na 200 000 obywateli klasy średniej. Przesłuchania zakończyły się 22 lutego 1848 roku, gdy klasa robotnicza wyszła na ulice w proteście i starła się z czternastym pułkiem. Doprowadziło to do deklaracji Drugiej Republiki Francuskiej. Stopniowo protesty rewolucyjnej, radykalnej klasy robotniczej zmniejszyły się i splotły na użycie broni i siły. W następnych miesiącach siły zbrojne charakteryzowały się walką polityczną między francuskimi klasami robotniczymi i burżuazyjnymi. Rewolucja z 1848 roku jest popularnie opisywana we francuskiej klasycznej powieści Victora Hugo "Les Miserables".
