Ruch klauzurowy spowodował podział dawnej publicznej ziemi rolniczej i pastwiskowej na mniejsze działki własności prywatnej. Najpierw zaczął i rozwijał się w Anglii, a później stał się polityką w większości pozostałych Europa.
Przed ruchem zamkniętym, gdy ziemia nie była uprawiana, była dostępna dla społeczności w celu wypasania zwierząt gospodarskich i innych potrzeb. Zamknięcie terenu za pomocą ogrodzeń lub żywopłotów odcięło ziemię do powszechnego użytku i udostępniło ją tylko jednemu rolnikowi lub właścicielowi gruntu. Teoretycznie zwiększyło to efektywność użytkowania gruntów.
Ruch klauzurowy zaczął się w Anglii w XII wieku, ale stał się bardziej popularny w latach 1450-1640, kiedy arystokracja chciała powiększyć rozmiar swoich ziem dworskich. Podczas brytyjskiej rewolucji w rolnictwie w XVIII i XIX wieku ruch osłony pomógł zwiększyć wydajność rolnictwa, aby zaspokoić potrzeby rosnącej populacji. Pod koniec XIX wieku ruch przechodniów był kompletny w całej Anglii.
Kontynent europejski był znacznie wolniejszy, by złapać się osłony. Niemieckie, francuskie i duńskie rządy nie zaczęły oficjalnie zachęcać do zamknięcia do końca XVIII wieku. Polska i Czechosłowacja nie zachęcały do zamknięcia po pierwszej wojnie światowej w XX wieku. Wciąż istnieją duże obszary Europy kontynentalnej otwarte dla społeczności.
