Obrazy zmysłowe, zwane w literaturze "obrazami", pojawiają się, gdy autor używa języka opisowego, aby zaangażować jednego z pięciu zmysłów czytelnika. To sprawia, że pisanie jest mocniejsze, ponieważ czytelnik może z łatwością obraz działania lub postaci w opowiadaniu lub wierszu. Pisarze używają również zdjęć, aby stworzyć określony ton lub nastrój.
The Bedford Glossary of Critical and Literary Terms odróżnia trzy zastosowania terminu "obrazy". Pierwszy odnosi się do grupy obrazów znalezionych w tekście jako całości, podczas gdy drugi odnosi się do konkretnych obrazów słownych, które przemawiają do pięciu zmysły wzroku, słuchu, smaku, węchu lub dotyku. Trzecie zastosowanie odnosi się do języka figuratywnego, takiego jak porównanie lub metafora. Simile porównuje dwie różne rzeczy za pomocą słów "jak" lub "jak", a metafora porównuje dwa niepodobne do siebie przedmioty, ale bez wyraźnego użycia słowa "lubić" lub "jak".
Poeta Pablo Neruda w swojej pracy stosuje uderzające obrazy. W wierszu "Oda do moich skarpetek" używa porównania "dwie skarpety miękkie jak króliki", aby żywo przywołać zmysł dotyku. Kilka linijek w dół, opisuje swoje stopy przez metaforę: "moje stopy były dwiema rybami z wełny /dwóch długich rekinów /błękit morza, przebitymi /przez jedną złotą nitkę." Tutaj on przede wszystkim używa obrazów połączonych z widokiem, ale użycie słowa "wełna" również wymaga kontaktu.
Innym zastosowaniem obrazów, synestezją, jest mieszanie dwóch lub więcej zmysłów na tym samym obrazie. Na przykład wyrażenie "złoty głos wiolonczeli" łączy wzrok ("złoty") ze słyszeniem ("głos").
