"Jestem filipińskim" jest często uważany za manifest dla marzenia Filipińczyków o wolności od kolonializmu. Jest to najsłynniejsze dzieło literackie Carlosa P. Romulo i zostało opublikowane w sierpniu 1941 na Filipinach Herald.
"Jestem Filipino" to esej, który podkreśla palące pragnienie Filipińczyków o niepodległość. Zaczyna się od szybkiego spaceru po historii narodu i kończy się stwierdzeniem "Jestem Filipińczykiem urodzonym na wolność". Romulo wspomina, że Filipiny są dzieckiem wynikającym z małżeństwa Wschodu i Zachodu i zasługują na dumne stanowisko w świecie. Jego wezwanie do wolności rodzi się z praw Filipińczyków, aby być dumnymi ze swego dziedzictwa i ogłasza, że nie znajdzie spokoju, dopóki marzenie o wolności nie zostanie osiągnięte dla jego ludu. Romulo był politykiem, dyplomatą, pisarzem i dziennikarzem Filpino, który służył w ramach ośmiu filipińskich prezydentów i był przedstawicielem tego kraju w Stanach Zjednoczonych i ONZ. "Jestem filipińczykiem" jest często wybierany przez studentów do konkursów na elokrację i jest jednym z najbardziej znanych manifestów nacjonalistycznych na świecie.
