Lasy liściaste opisują pierwotny typ lasu występujący we wschodniej Ameryce Północnej i Chinach, Europie, Japonii i częściach Ameryki Południowej. Te lokalizacje stanowią wiele różnych rodzajów ludzi i znaczną część ludzkiej populacji na Ziemi.
Do znanych miast na całym świecie, które znajdują się w lasach liściastych, należą Nowy Jork, Filadelfia, Paryż, Berlin, Pekin i Tokio. W stuleciach poprzedzających odkrycie przez Amerykanów Ameryki Północnej i Południowej wielu ludzi, takich jak plemiona Indian amerykańskich, takich jak Lenape, żyło w lasach liściastych i przetrwało z korzystania z drzew liściastych na żywność i schronienie. Do typowych drzew w lesie liściastym zalicza się klony i dęby, które zapewniają żywność ludziom i zwierzętom żyjącym w tych lasach, w tym syropie i żołędziach. W szczególności lasy liściaste znane są z jasnych i kolorowych liści w sezonie jesiennym, które często różnią się między czerwonymi, żółtymi i brązowymi.
Jak wyjaśnia Obserwatorium Ziemi, główną cechą lasu liściastego jest to, że liście drzew zmieniają się z każdą porą roku i odpadają w zimie. Obszary, w których lasy liściaste rosną zazwyczaj w zakresie od minus 30 stopni Celsjusza do 30 stopni Celsjusza z roczną średnią 10 stopni Celsjusza, czyli około 50 stopni Fahrenheita.
