Burza pierwszego kwartału w 1970 roku była początkiem okresu aktywizmu w literaturze filipińskiej. Gdy tysiące studentów zebrało się na ulicach, aby zaprotestować przeciwko antydemokratycznej polityce administracji Marcosa, pisarze filipińscy wykorzystali swoje pisma do podważenia kwestii wyzysku i niesprawiedliwości w kraju.
Masowe protesty przeciwko administracji w tym czasie doprowadziły do ogłoszenia stanu wojennego w 1972 roku. Literatura i masowa komunikacja zostały uciszone, ale stopniowo grupa pisarzy filipińskich podjęła ich piśmie pod ziemią i zobowiązała się do pisania opowiadań, poezji oraz powieści, które zgłębiały społeczne obawy z tamtych czasów. Wielu pisarzy przyłączyło się do działalności konspiracyjnej i tworzyło dzieła literackie, które nazywane są literaturą protestacyjną. Inni pisarze zakwestionowali granicę reżimu i kontynuowali swoją literaturę protestacyjną na powierzchni. Okres aktywizmu zakończył się, gdy reżim Marcosa zakończył się w 1983 r.
