Epoka gotyku rozpoczęła się w XII wieku i trwała aż do XVI wieku na niektórych obszarach. Określenie "gotyk" pochodzi od gotyckich plemion, które przed wiekami splądrowały Rzym. Sztuka i architektura okresu są uważane za najważniejszy wkład ery gotyku.
Piękna architektura epoki gotyckiej została stworzona, aby rozwiązać problem stwarzany przez ciężkie kamienne łuki, które zawaliły się z powodu braku wsparcia. Sklepienie żeberkowe i latające przypory oraz popularny gotycki ostrołukowy łuk rozwiązały ten problem i pozwoliły architektom stworzyć gigantyczne kamienne konstrukcje. Sztuka została włączona poprzez wprowadzenie witraży, które są często widziane w budynkach z epoki gotyckiej. W późnym okresie gotyku ten rodzaj architektury i sztuki można było zobaczyć w kościołach, budynkach publicznych, a nawet w prywatnych rezydencjach w całej Europie.
Styl gotycki w końcu stał się bardzo ekstrawagancki i wykorzystał skomplikowaną rzeźbę, która była zwykle używana w kościołach i domach zakonnych. Rzeźba wczesnogotycka może być postrzegana jako prosta i sztywna, ostatecznie przekształcająca się w bardziej naturalną i zrelaksowaną formę. Po tym przykładzie powstały gotyckie obrazy, a sztuka gotycka zaczęła wykazywać lepszą przestrzenną głębię w czasie.
