Niektóre z grup, które były częścią Koalicji Roosevelta, która pomogła prezydentowi Stanów Zjednoczonych Franklinowi Delano Rooseveltowi w zwycięstwie w 1936 roku, to Afroamerykanie, imigranci, nie protestanci, zorganizowana siła robocza i blok południowców wyborcy, którzy byli znani jako "Solidne Południe". Wsparcie wyborców z tego raczej zróżnicowanego zespołu grup, znanego również jako Koalicja Nowego Ładu, pozwoliło obecnemu prezydentowi wygrać wszystkie stany z wyjątkiem dwóch i zdobyć więcej niż 60 procent głosów w jego reelekcji w 1936 roku. Najbardziej znaczący wzrost demografii USA w latach poprzedzających wybory pochodzi z napływu imigrantów z Europy Wschodniej, Włoch i Irlandii i reprezentowali oni grupę, której poparcie uzyskał Roosevelt.
Ze względu na jego poparcie podczas pierwszej kadencji na rzecz Ustawy Wagnera lub Ustawy o Krajowych Stosunkach Pracy z 1935 r. Prezydent Roosevelt wygrał dedykację związków zawodowych i zdobył znaczną grupę wyborców. Otrzymał także wsparcie Afroamerykanów, pomimo ich tradycyjnego poświęcenia, aż do tego czasu, do Partii Republikańskiej, która była partią Abrahama Lincolna. Koalicja Roosevelta obejmowała bardzo różne grupy, takie jak katolicy, Żydzi, intelektualiści, wielkie maszyny polityczne i drobni rolnicy.
Franklin Delano Roosevelt, czyli FDR, wygrał cztery kadencje prezydenckie i służył jako 32. prezydent Stanów Zjednoczonych od marca 1933 do kwietnia 1945 r., kiedy to zmarł w wyniku krwotoku mózgowego. Polityka Roosevelta dominowała w polityce amerykańskiej przez kilka dziesięcioleci po jego śmierci. Został wielokrotnie oceniony przez historyków w pierwszej trójce prezydentów USA.
