Sacharoza nie jest cukrem redukującym, ponieważ nie ma zdolności do tworzenia aldehydu lub ketonu w roztworze zasadowym. Nie można go stosować jako środka redukującego w roztworach o pH powyżej 7, zgodnie z Reference.com.
Sacharoza, główny składnik cukru stołowego, to disacharyd składający się z pierścienia fruktozowego i pierścienia glukozy. Ma wzór chemiczny C6H12O6. Ze względu na molekularny kształt sacharozy nie ma miejsca na tworzenie się aldehydu lub ketonu.
Aby zostać sklasyfikowanym jako cukier redukujący, musi istnieć otwarta forma łańcucha, w tym aldehyd lub wolna grupa hemiacetalowa. Monosacharyd zawierający grupę aldehydową to aldoza, a jedna zawierająca grupę ketonową to ketos. Reakcja redoks utlenia aldehyd i redukuje drugi związek w roztworze. Grupa ketonowa w łańcuchu otwartym umożliwia izomeryzację cukru w celu wytworzenia aldehydu w roztworze, więc fruktoza i inne cukry zawierające keton także redukują cukry, nawet jeśli ketonu nie można utlenić, chyba że cukier się rozpadnie.
Chemicy używają odczynników, takich jak roztwór Benedicta lub inne odczynniki testowe, do sprawdzania cukrów redukujących. Ponieważ te reagenty reagują z cukrem, przynoszą zmianę koloru, której nie obserwuje się w przypadku nieredukujących cukrów, w tym sacharozy.
