Podczas I wojny światowej centralne mocarstwa Austro-Węgier, Niemiec, Bułgarii i Turcji, dawniej Imperium Osmańskiego, walczyły przeciwko aliantom. Ponad 20 krajów stworzyło sojusznicze i stowarzyszone mocarstwa , w tym Stany Zjednoczone, Francja, Wielka Brytania, Rosja i Serbia. Japonia, Włochy i Belgia również były głównymi państwami w siłach sprzymierzonych.
Pierwsza wojna światowa była napędzana przez imperialistyczne starcia i niestabilne traktaty między krajami europejskimi. W latach poprzedzających wojnę Serbia i Bułgaria pomogły wyrzucić Imperium Osmańskie z Bałkanów, podczas gdy Austro-Węgry i Rosja utrzymywały duże związki etniczne z Bałkanami, zaostrzając spory o to, który kraj był uprawniony do tych terytoriów. Rząd francuski żywił urazę do Niemiec po aneksji ziemi francuskiej po wojnie francusko-pruskiej, przyczyniając się do decyzji Francji o zawarciu sojuszu z Rosją.
28 lipca 1914 r. Austro-Węgry były pierwszym krajem, który wypowiedział wojnę po tym, jak serbski nacjonalista zamordował austriackiego dyplomatę, arcyksięcia Franciszka Ferdynanda. Austro-Węgry zamierzały wykorzystać konflikt do przejęcia kontroli nad Serbią, ale rząd najpierw umocnił sojusz z Niemcami, by zniechęcić Rosję do odwetu za poparciem Serbii. Rosja rozpoczęła mobilizację 25 lipca, pobudzając Niemcy do ogłoszenia wojny z Rosją 1 sierpnia. Decyzja Niemiec o zmobilizowaniu sił belgijskich przeciwko sojusznikowi Rosji, Francji, naruszyła politykę neutralności, która zasygnalizowała przystąpienie Wielkiej Brytanii do wojny.
