Najważniejsze wydarzenia z życia Mahatmy Gandhiego skupiały się wokół jego walki o niepodległość Indii. W 1930 roku, być może w jego najważniejszym przejawie nieposłuszeństwa, przeszedł 200 mil do morza, by zdobyć sól jako symboliczny akt buntu przeciwko monopolowi Wielkiej Brytanii na sól.
Po słonym spacerze spędził czas w więzieniu do 1931 roku. W tym samym roku był częścią London Round Table Conference, która omawiała reformę konstytucyjną w Indiach. Odegrał znaczącą rolę we współpracy z Gabinetem Misji, aby wprowadzić ostateczne zmiany do konstytucji w 1946 roku. Później w tym roku Indie uzyskały niepodległość. Jego praca jako żołnierza sił pokojowych pomiędzy hinduskimi i muzułmańskimi kulturami w kraju doprowadziła do jego zabójstwa z rąk hinduskiego fanatyka Nathurama Godse.
Urodzony w 1869 roku Mohandas Karamchand Gandhi, walka Ghandiego o suwerenność i szacunek Indii po raz pierwszy zaprowadziła go do Afryki Południowej w 1893 roku. Tam spędził dwie dekady zwalczając politykę i praktyki antyindyjskie. Wrócił do Indii w 1914 r. I natychmiast użył swojej aktywistycznej metody Satyagraha, która używa bez przemocy środków, by okazać obywatelskie nieposłuszeństwo. Używając tej formy oporu, stał się jednym z najpopularniejszych działaczy politycznych stulecia.
