W czasie II wojny światowej Brązowa Gwiazdka była medalem przyznawanym specjalnie dla żołnierzy naziemnych zaangażowanych między 6 grudnia 1941 r. a 2 września 1945 r. w uznaniu bohaterskich lub zasłużonych osiągnięć na polu bitwy. Medal powstał po rekomendacji generała George'a C. Marshalla dla prezydenta Roosevelta, w której Marshall twierdził, że taki medal podniósłby morale wśród szeregów cierpiących piechotę od lat.
Oryginalna inspiracja dla Brązowej Gwiazdy znajduje się w Medalu Powietrza, nagroda stworzona w 1942 roku jako uznanie zasługi podczas lotu. Brązowa Gwiazda została pomyślana jako odpowiednik Medali Powietrznych dla piechurów, więc często określa się ją jako "Podstawowy Medal". Prezydent Roosevelt zezwolił na stworzenie Brązowej Gwiazdy w lutym 1944 r. I natychmiast uczynił ją wstrzemięźliwą na początku wojny, aby mogła zostać przyznana żołnierzom naziemnym za przeszłość galanterii. W 1947 r. Brązowa Gwiazda została ponownie przyznana z mocą wsteczną każdemu, kto otrzymał wcześniej Odznakę Walki Piechoty Odznaki Medycznej Walki II Wojny Światowej.
Brązowa gwiazda jest wspierana przez czerwoną wstążkę, która jest akcentowana niebiesko-białymi paskami. Sam medal jest rzeczywistą brązową gwiazdą o średnicy 1 1/2 cala z mniejszą nałożoną gwiazdą w środku. Odwrotna strona medalu jest wypisana słowami "heroiczne lub zasłużone osiągnięcie."
