Pierwszym faraonem Egiptu był Menes, który jest czasem określany jako Narmer. Według Encyklopedii Britannica mieszkał około 2925 rpne.
Menes stał się faraonem, kiedy zjednoczył dwa oddzielne obszary Egiptu: Górny Egipt i Dolny Egipt. Menes był królem Górnego Egiptu, który siłą pokonał Dolny Egipt. Gdy osiągnął to zwycięstwo, połączył dwa regiony razem pod swoją osobistą władzą. Władcy zjednoczonego Egiptu byli w końcu znani jako faraonowie, chociaż termin ten, oznaczający "Wielki Dom", pierwotnie był używany do opisania dużego pałacu, w którym żyli władcy.
