Przeważającą przyczyną rewolucji rosyjskiej w 1917 r. była nieskuteczność i porażka carskiego reżimu w wysiłku wojennym pierwszej wojny światowej. Zaostrzyło się to wskutek korupcji w rządzie i braku żywności, która spowodowała wybuchy zamieszek w stolicy Petersburgu, a następnie w innych miastach.
Słabo wyposażona i słabo prowadzona armia rosyjska poniosła klęskę po klęsce z rąk Niemców. Kiedy car przejął osobistą kontrolę nad wojną w 1915 r., Obciążono go ciągłymi katastroficznymi stratami. Rosyjscy zwykli ludzie byli niezadowoleni z faktu, że tak wielu młodych mężczyzn i koni zostało wysłanych na katastrofalny front.
Car Rosji, Nicolas II, wierzył w autokratyczny rząd i zignorował lub rozwiązał rosyjski parlament, Dumę, kiedy tylko mu to odpowiadało. Jego niekompetencja w rządzeniu i modernizacji Rosji doprowadziła do pogłębienia przepaści między reżimem carskim a rosnącą siłą miejską. Kiedy w Piotrogrodzie wybuchły zamieszki i wybuchły zamieszki, car odpowiedział wojskiem przeciwko 200 000 protestujących. Po początkowym ostrzelaniu demonstrantów armia zbuntowała się, dołączyła do nich i uzbroiła je. W połowie marca Mikołaj II zrzekł się tronu, doprowadzając do tymczasowego rządu, a ostatecznie do sowieckich rządów.
