Tradycyjnymi wrogami prezydenta Andrew Jacksona byli finansowana elita oraz zwolennicy i planiści Drugiego Banku Stanów Zjednoczonych, który Jackson uznał za niekonstytucyjną i niebezpieczną instytucję. Podczas kryzysu zerulacyjnego, który rozpoczął się w 1828 roku, kiedy rząd federalny narzucił taryfę na import towarów europejskich, wiceprezydent Jacksona, John C. Calhoun, poparł prawo swojego rodzimego stanu, Południowej Karoliny, do ogłoszenia federalnej ustawy taryfowej nieważne w jej granicach. To wywołało zaciekłą feudę i polityczne rozdźwięki pomiędzy Jacksonem a jego wiceprezydentem, a Jackson przysięgał wysłać wojska do Południowej Karoliny, aby utrzymać prawo federalne.
Jackson przysięgał, że nigdy nie wybaczy zwolennikom Johna Quincy Adamsa, jego przeciwnika w wyborach prezydenckich w 1824 r., którzy uciekli się do zarzutów o bigamię i cudzołóstwo w związku między Jacksonem a jego żoną Rachel przed rozwodem ze swoim pierwszym mężem .
Jackson przegrał wybory w 1824 roku, ale wygrał wybory w 1828 roku. Jednak żona Jacksona, Rachel, nigdy nie doczekała jego inauguracji, zmarła nagle 22 grudnia 1828 roku. Jackson oskarżył ją o zbrodnię kampanii i nazwał ich mordercami.
