W XIX i XX wieku używano frenologii do określania funkcji umysłowych i cech charakteru poszczególnych osób. Chociaż praktyka została całkowicie obalona, przez pewien czas badano guzy i kontury czaszki. szeroko stosowane w wielu dziedzinach, w tym w edukacji, medycynie, psychiatrii i kryminologii. Frenologia wpłynęła na wiele problemów społecznych, takich jak małżeństwo i traktowanie rdzennych mieszkańców.
Frenologia twierdziła, że identyfikuje umiejętności i cechy w kilku obszarach. Kwestie domowe dotyczyły rodzinnej miłości, pociągu seksualnego, przyjaźni, zwierząt domowych i wytrwałości. Uważano również, że frenologia odkryła istnienie bardzo osobistych cech, w tym apetytów, obronności, ostrożności, materializmu, humoru, przyjemności i konformizmu.
Moralność człowieka mierzona była frenologią, poczuciem sprawiedliwości, życzliwością i nadzieją. Badano także duchowość ludzi, w tym stopień ich oddania i skupienie na oddawaniu czci.
Badano zdolności percepcyjne, takie jak zdolności obserwacji, oszacowania pomiarów i rozróżniania kolorów. Frenologia badała także umiejętności rozumowania w kilku obszarach, w tym przyczynę i skutek, matematykę, systemy klasyfikacji i naturę ludzką.
Zdolności i zainteresowania sztuką miały być również czytane przez frenologię. Obejmowały one wyczucie czasu, miłość do muzyki, zainteresowanie historią oraz talent do mówienia i pisania.
