Jednym z najlepszych przykładów niewiarygodnego narratora jest Patrick Bateman, narrator powieści Bret'a Eastona Ellisa z 1991 roku "American Psycho." Bateman opisuje wiele przerażających aktów w powieści, ale wszystkie mogą być po prostu wytwór wyobraźni.
Termin "nierzetelny narrator" został po raz pierwszy wprowadzony przez literackiego uczonego Wayne'a C. Bootha w jego książce z 1961 roku "The Rhetoric of Fiction". Termin ten odnosi się do narratora, który umyślnie lub nieświadomie przedstawia czytelnikom informacje o nieuczciwości i nie można mu zaufać, że mówi prawdę. Patrick Bateman wydaje większość powieści przerażających morderstw i aktów przemocy, ale czytelnik może uznać je za urojenia mające na celu komentowanie gwałtownej natury współczesnego społeczeństwa.
