Proces Rosenberga polegał na skazaniu i wykonaniu małżeństwa za przekazanie Związkowi Radzieckiemu informacji o technologii jądrowej. Julius i Ethel Rosenberg byli związani z Komunistyczną Partią USA, a ich domniemane działania mogą pomogły Związkowi Radzieckiemu w konstruowaniu i testowaniu bomb atomowych. Proces był kontrowersyjny z powodu wątpliwych zeznań od rzekomych wspólników Rosenbergów, którym przyznano niższe kary za ich współpracę.
Rosenbergowie byli sądzeni na mocy ustawy o szpiegostwie z 1917 roku. Julius był inżynierem elektrykiem, który wcześniej stracił pracę w Korpusie Sygnałów Armii USA z powodu komunistycznych przynależności. David Greenglass, szwagier Ethel Rosenberg, zeznał, że Julius Rosenberg poprosił go o przekazanie tajnych instrukcji dotyczących tworzenia broni atomowej. Chemik Harry Gold przyznał się do tego, że jest pośrednikiem sowieckiego wicekonsula i amerykańskich szpiegów, w tym Rosenbergów. Świadectwa Greenglass i Gold były postrzegane jako poszlakowe i sprzeczne, tworząc publiczne wątpliwości co do winy Rosenbergów. Ostatecznie jednak, po zakończeniu zimnej wojny, materiał dowodowy został wydany przez Związek Radziecki, który silniej sugerował Juliusa Rosenberga jako aktywnego uczestnika tej operacji.
W wyniku skrajnie antykomunistycznej kampanii senatora Josepha McCarthy, rząd Stanów Zjednoczonych podjął nadmierną akcję przeciwko komukolwiek podejrzanemu o działalność komunistyczną lub związkom ze Związkiem Radzieckim podczas zimnej wojny. Rząd USA obawiał się, że szpiedzy wewnętrzni są odpowiedzialni za tajemnice handlowe dotyczące bomb nuklearnych. 17 lipca 1950 r. Julius Rosenberg został aresztowany. Jego żona została aresztowana miesiąc później za rzekome wspomaganie spisku, prowadząc do miesięcznego procesu i dwóch lat więzienia przed śmiercią 19 czerwca 1953 r. Rosenbergowie zostali straceni, ponieważ odmówili przyznania się do szpiegostwa w zamian za serwujący krótsze zdanie.
