Biblia składa się z dwóch części: Starego Testamentu, który opowiada o żydowskich migracjach i przymierzach z Bogiem oraz o Nowym Testamencie, który opowiada o Jezusie Chrystusie. Otwiera się opis początku stworzenia w Księdze Rodzaju i kończy się zapowiedziami jego końca w Księdze Objawienia.
Być może najważniejsze dla tych, którzy uważają Biblię za Pismo Święte, jest także o Bożych prawach i wskazówkach, jak powinni żyć Jego naśladowcy. W Starym Testamencie są to Dziesięć Przykazań, które były związane z Listem do Hebrajczyków przez Mojżesza. Istnieją również bardziej ogólne wskazówki dotyczące codziennego życia, takie jak zakaz palenia w diecie, przepisy społeczne i prawne, przestrzeganie szabatu i instrukcje składania ofiar z krwi, obrzezania dzieci płci męskiej i praktykowania płacenia dziesięciny.
W Nowym Testamencie Jezus został wprowadzony jako środek słowa Bożego. Chrześcijanie wierzą, że narodziny tego Mesjasza zostały przepowiedziane przez wcześniejszych proroków hebrajskich Starego Testamentu. Jednakże wywrotowa natura nauk Jezusa, na przykład twierdzenie, że jest synem Boga, została uznana za zagrożenie przez Hebrajczyków, którzy go potępili. Jezus został stracony, ale później wskrzeszony na potwierdzenie swoich twierdzeń o boskości. W przeciwieństwie do wcześniejszych dziesięciu przykazań z Listu do Hebrajczyków Jezus przedstawił tylko dwa: miłość Boga i miłość innych.
