Krytycy humanistycznej perspektywy w psychologii wskazują na jej podmiotowość i podstawy ideologiczne, kiedy kwestionują teorie konstruowane w ramach tego podejścia. Humanistyczna perspektywa skupia się na zdrowych i funkcjonujących osobach oraz ich zachowaniu. Jednakże, jeśli chodzi o zachowania wywrotowe lub rozbieżne warunki psychiczne, podejście humanistyczne oferuje bardzo niewiele w wyjaśnieniu. Krytycy uważają, że teorie humanistyczne zwykle nie mają solidnych dowodów empirycznych.
Humanistyczne teorie w psychologii opierają się na założeniu, że ludzie są zasadniczo dobrzy i lubią się czuć użyteczni. Jedynym problemem jest to, że szczęście zmienia się w zależności od osoby i nie zawsze jest bezpośrednio związane z użytecznością danej osoby. Krytycy również lubią wskazywać na fakt, że podstawy humanistycznej perspektywy wykazują niewielkie kulturowe uprzedzenia. Chociaż niektórzy uważają podejście humanistyczne za słuszne, używa ono niejasnych terminów, gdy odnosi się do osób.
Ponieważ pięć wierzeń, które składają się na humanistyczne podejście, chwali ludzką kondycję, krytycy nazywają to naiwnością. Krytycy ci przyznają, że podejście humanistyczne ma swoje miejsce w obserwowaniu krótkiego okresu czasu, ale uważa, że na dłuższą metę brakuje mu wartości. Perspektywa humanistyczna doskonale nadaje się do wyjaśniania zdrowego rozwoju, ale nie jest tak pomocna w rozwiązywaniu problemów.
