Szpak europejski pochodzi z Eurazji, ale ze względu na powszechne wprowadzanie przez ludzi ma teraz znacznie szerszy zasięg. Szpaki są notorycznie inwazyjne w dużej części Ameryki Północnej.
Szpak europejski to lśniący, czarny ptak z uderzającymi, opalizującymi tonami do piór. Populacja szpaków w Ameryce Północnej pochodzi z około 100 ptaków wydanych w Central Parku w 1890 roku przez American Acclimatization Society. Organizacja ta dążyła do wzmocnienia amerykańskiej flory i fauny poprzez wprowadzenie gatunków europejskich. Wiele źródeł twierdzi, że jednym z celów społeczeństwa było wprowadzenie do Ameryki Północnej wszystkich gatunków ptaków wymienionych w dziełach Szekspira; europejski szpak pojawia się w jednym wierszu "Henry IV, część 1"
Europejskie szpaki liczą obecnie ponad milion, a ich zasięg rozciąga się od Kanady do północnego Meksyku. Często jeżdżą rodzimymi ptakami z gniazd i niszczą gniazda, jaja i pisklęta. Takie zachowanie budzi obawy, że populacje szpaków europejskich mogą mieć szkodliwy wpływ na gatunki rodzime. Ostatnie badania wskazują jednak, że sapusy są jedynymi ptakami tracącymi grunt pod wpływem działalności europejskich szpaków. Dodatkowo, podobnie jak wiele innych ptaków śpiewających w Ameryce Północnej, liczba europejskich szpaków maleje, co powoduje około 40 procent strat w ich zasięgu w Ameryce Północnej.
