Lekarze zalecają leczenie zaburzeń związanych z przywiązaniem emocjonalnym za pomocą strategii, takich jak tworzenie sprzyjających warunków, zapewnianie spójnych i stymulujących warunków dla dzieci, a także zajmowanie się koniecznymi potrzebami medycznymi, bezpieczeństwa i mieszkaniowymi, zauważa Mayo Clinic. Dzieci i ich rodziny mogą również korzystać z poradnictwa, edukacji rodzicielskiej i zajęć z umiejętnościami rodzicielskimi.
Od 2015 r. lekarze nie wiedzą, dlaczego niektóre dzieci narażone na negatywne warunki dobrze się rozwijają, podczas gdy inne nie potrafią rozwinąć przywiązania, a według Mayo Clinic nie ma standardowego leczenia. Wczesne interwencje obejmujące zarówno dzieci, jak i rodziców mogą prowadzić do ulepszeń, a lekarze koncentrują się na leczeniu poprawiającym środowisko dzieci. Rodzice powinni się uśmiechać, nawiązywać kontakt wzrokowy i pieścić dzieci, gdy mają takie potrzeby, jak karmienie lub zmiana pieluchy. Dzieci, które żyją w instytucjach, często zmieniają opiekunów, mają niedoświadczonych rodziców lub nie otrzymują uwagi, której potrzebują, są narażone na ryzyko rozwinięcia się zaburzenia przywiązania.
Rodzice i opiekunowie powinni uważać na terapie zaburzeń przywiązania, które wydają się skrajne lub niekonwencjonalne, takie jak te, które używają siły lub przymusu, aby przełamać bariery dla dzieci. Organizacje takie jak Amerykańska Akademia Psychiatrii Dzieci i Młodzieży, Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne i Amerykańskie Stowarzyszenie Zawodowe ds. Nadużywania Dzieci wypowiedziały się przeciwko tym zabiegom, wyjaśnia Mayo Clinic. Rodzice powinni skonsultować się z personelem medycznym, gdy ich dzieci wykazują objawy, które obejmują brak poczucia komfortu lub nieosiągnięcie po podniesieniu, ponieważ objawy reaktywnego zaburzenia przywiązania są podobne do objawów innych chorób, takich jak zaburzenie ze spektrum autyzmu.
