Wkład Albert Einstein w matematykę obejmuje teorię względności, efekt fotoelektryczny, ruch cząstek zawieszonych w cieczy i wzór matematyczny E = mc 2 . E = mc 2 jest jego najsłynniejszym równaniem i wyraża stosunek energii do masy z "E" jako energią, "M" jako masą i "C" jako prędkością światła.
To teoria względności Einsteina dała światu równanie E = mc 2 . To równanie zostało użyte z niebezpiecznymi konsekwencjami jako jeden z kluczowych elementów budowy bomby w Projekcie Manhattan Franklina D. Roosevelta. Ta bomba atomowa zostanie później użyta przeciwko Japonii, aby pomóc w zakończeniu II wojny światowej. Einstein nie był jednak zaangażowany w ten proces, ponieważ urzędnicy rządowi uważali, że stanowi on zagrożenie dla bezpieczeństwa i może zagrozić operacji.
Teoria względności Einsteina zaproponowała radykalną koncepcję, że przestrzeń musi być zakrzywiona wokół wielkich obiektów, jeśli ma ona uwzględniać zarówno czas, jak i grawitację. Idea ta została udowodniona w 1919 roku, gdy astronomowie byli świadkami zaćmienia Słońca i byli w stanie obserwować teorię Einsteina w działaniu.
Einstein nadal przyczyniał się do matematyki, zajmując stanowiska nauczycielskie na uniwersytetach w Berlinie, Zurychu i Pradze. Zaczął także przyczyniać się do nie-matematycznych tematów, takich jak pokój. Był także jednym z sygnatariuszy listu z 1939 roku, który poinformował prezydenta, że Niemcy są w stanie stworzyć bombę atomową.
