Albert Einstein był tak sprytny, ponieważ znał się na fizyce i spędzał większość czasu na myśleniu o rozwiązaniach problemów. Po jego śmierci w 1955 roku jego mózg został usunięty i zachowany do zbadania przez neuroanatomistów. Mózg Einsteina miał większy płat ciemieniowy niż przeciętny człowiek o 15 procent. Według neuronaukowców, prawy płat ciemieniowy jest połączony z rozumowaniem matematycznym.
Badanie mózgu Einsteina przyniosło zaskakujące wyniki, takie jak brak nadwyżki neuronów. Przez długi czas neurolodzy uważali, że więcej neuronów równa się większej inteligencji i że są to jedyne rodzaje komórek mózgowych, które się ze sobą komunikują. Mózg Einsteina posiadał więcej komórek glejowych niż przeciętnie. Komórka glejowa to inny typ komórki mózgowej, który wcześniej uważano za nieistotny w odniesieniu do intelektu.
Głębsze studiowanie mózgu Einsteina doprowadziło do postępów w neurochirurgii, ponieważ naukowcy odkryli, że pewne komórki szklaste zwane astrocytami komunikują się za pomocą sygnałów chemicznych. Prawy płat ciemieniowy Einsteina i inne części jego mózgu odpowiedzialne za matematyczne rozumowanie posiadały więcej astrocytów niż normalnie. Ale sam mózg nie był całością umysłu Einsteina. Jego ciężka praca, zamiłowanie do myślenia o problemach fizyki, wyobraźnia i kreatywność były również czynnikami, które czynią z niego bardzo inteligentnego człowieka.
