Ślimaki morskie, ślimaki, kraby, gwiazdy morskie i niektóre gatunki ryb, w tym skąpie mchów, węgorze, flądry i motyle, jedzą ukwiały. Drapieżniki z grubymi powłokami ochronnymi, takie jak skorupiaki, wydają się być odporne na nicieniaki wytwarzające toksyny, które stanowią główny mechanizm obronny anemonów.
Niektóre anemone pełzają, gdy są atakowane przez niektóre ślimaki. Chociaż ślimak zostaje ukąszony, gdy dotyka anemonu morskiego, toksyny z nematocystów anemonu są nieskuteczne, a ślimak nadal się karmi. Zawilec wciąga macki i nadyma się, ostatecznie odrywając się i odpływając.
Zawilce morskie są powiązane z koralowcami i meduzami. Wiele ukwiałów może się poruszać, mimo że wydaje się być zakorzenione w jednym miejscu. Mają mięśniową stopę na dole ciała i poruszają się przesuwając wzdłuż, unosząc się lub napinając mięśnie do pływania. Ukwiały są również drapieżnikami, jedzącymi małe ryby i mikroorganizmy. Używają swoich nematocystów do drapieżnictwa i obrony. Ich macki też żądlą i paraliżują zdobycz. Niektóre organizmy, takie jak błazenki i kraby pustelnika, mogą żyć w jadowitych macek niektórych morskich ukwiałów. Te stworzenia tworzą symbiotyczne związki z morskimi ukwiałami. Jeden z rodzajów pustelnika ma na muszli mały anemon i przenosi go do nowej skorupy, gdy wyrasta z poprzedniego.
