Głównym tematem "Tygryski ciotki Jennifer" autorstwa Adrienne Rich jest to, jak moc patriarchatu kontroluje ciała kobiet, ale nie ich umysły. Wiersz czyni to poprzez przedstawianie dzikiego, egzotycznego, potężnego tygrysy haftowane przez ciotkę Jennifer i kontrastujące je z ciocią Jennifer.
Pierwsza zwrotka wiersza charakteryzuje tygrysy jako "topazowych mieszkańców świata zieleni", którzy nie boją się ludzi i nie krążą w "pewności" wokół swojego wyidealizowanego świata. Jasne kolorowe słowa i pewne czasowniki w zwrotce są pełne mocy pewności siebie. Druga zwrotka przechodzi do cioci Jennifer, która wyhaftuje ten żywy obraz na ekranie. W ogóle nie wydaje się być potężna. Jej palce "przelewają się" przez wełnę i ledwo może ciągnąć za maleńką igłę, ponieważ "masywna waga bandy wuja /Siedzi ciężko na ręce cioci Jennifer". Obraz ten przypomina coś w rodzaju więziennej kuli i łańcucha, i bardzo wyraźnie symbolizuje dominującą moc patriarchalnych instytucji, takich jak małżeństwo. Ostatnia strofa przewiduje przyszłość. Nie ma nadziei dla ciotki Jennifer: jej niewola trwa do śmierci, kiedy jej "przerażone dłonie" leżą w trumnie, wciąż zdominowanej przez mężczyzn. Jej tygrysy jednak nie boją się ekranu, który stworzyła. Chociaż jej ciało umarło, wciąż "opanowane" przez jej męki, tygrysy, mieszkańców jej wyobraźni, trwają, królewscy i potężni. To feministyczny zwrot w klasycznym motywie zdolności sztuki do przetrwania ludzkiego życia.
