Król Karol VI VI był podatny na napady szaleństwa, w których między innymi nie rozpoznawał rodziny i nie sądził, że jest zrobiony ze szkła. Współcześni lekarze sądzą, że cierpiał na schizofrenię lub zaburzenie dwubiegunowe.
Karol VI był królem Francji od 1380-1422. Był znany jako Charles the Beloved na początku swego panowania, ale wkrótce stał się znany jako Charles the Mad. Jego pierwszy atak szaleństwa nastąpił w 1392 roku. Król zstąpił z gorączką w lesie wraz ze swoją armią, a kiedy zaskoczył go brzęk opuszczonej włóczni, dobył miecza, kołysząc się na swoich rycerzy w ataku paranoja. Karol zabił czterech rycerzy i prawie zabił swojego brata, zanim został pokonany.
Ataki szaleństwa króla Karola stały się częste i mogły trwać miesiącami. Czasami nie był w stanie rozpoznać żony lub dzieci, lub zapomnieć, że był królem w ogóle. Często biegł i krzyczał przez sale jego rezydencji; innym razem siedział bez ruchu przez wiele godzin. Zapytany o te ostatnie okazje, Charles twierdził, że był zrobiony ze szkła i nie mógł się ruszyć z obawy, że się rozpadnie.
Ten stan stał się znany jako "szklana iluzja". To złudzenie zaczęło się od Karola VI i stawało się coraz powszechniejsze aż do 1600, kiedy stało się częścią klimatu kulturowego. Pisano o nim w książkach o chorobie, a także w sztukach, wierszach, opowiadaniach i innych sprawach. Choroba została napisana między innymi przez Miguela de Cervantesa i Rene Descartesa. Złudzenie wtedy wymarło po 1600 roku.
