Komórka z wieloma jądrami powstaje, gdy komórka ulega mitozie, ale nie cytokinezie. Podstawowym przykładem typu komórki, która ulega podziałowi jądrowemu, ale nie podziałowi cytoplazmatycznemu, jest komórka mięśni szkieletowych.
Podział jądrowy wśród organizmów wielokomórkowych ma dwa typy: mitozę i mejozę. Mitoza, która jest związana z naprawą i wzrostem organizmu, jest procesem wytwarzania dwóch identycznych diploidalnych komórek potomnych. Tymczasem mejoza jest zaangażowana w generowanie czterech haploidalnych komórek płciowych zwanych gametami, które są używane do rozmnażania płciowego.
Przed podziałem komórek mitotycznych w jądrze występuje proces zwany interfazą, w którym replikacja materiału genetycznego zawartego w kwasie dezoksyrybonukleinowym lub DNA. Po interfazie następuje podział mitotyczny, który składa się z czterech głównych faz: profazy, metafazy, anafazy i telofazy. Mitoza rozpoczyna się podczas profazy, w której chromosomy kondensują się, a otoczka jądrowa zaczyna się rozpadać.
Centromery i kinetochory wyrównują się na równiku podczas metafazy. W anafazie dwie chromatydy, które się tworzą, są odciągane do polarnych przeciwieństw komórki. Podczas telofazy zdarzenia w profazie są odwrócone, gdzie chromosomy zaczynają się unosić, a koperta jądrowa reformuje się. Cytokineza, która odnosi się do podziału cytoplazmy, zwykle występuje na końcu telofazy i wytwarza dwie identyczne komórki. W niektórych typach komórek komórki nadal rosną, zamiast dzielić je na odrębne komórki potomne. Jest to typowe dla mioblastów znalezionych we włóknach mięśni szkieletowych, które zawierają kilka jąder wewnątrz komórek.
