Rekiny są drapieżnikami wierzchołkowymi, co oznacza, że znajdują się na szczycie łańcucha pokarmowego. Ich apetyty i obecność są integralną częścią utrzymania kontroli populacji ich ofiary, co z kolei zapobiega nadmiernemu wypasowi siedlisk i rozprzestrzenianiu się choroby lub choroby.
Wiele rekinów żeruje na rybach, jedząc starych, chorych lub słabych, wzmacniając pulę genów, jednocześnie powstrzymując rybę przed zniszczeniem ich siedlisk. Niektóre gatunki żywią się fokami lub innymi ssakami morskimi. Podczas gdy rekiny mają różne apetyty oparte na gatunkach, nawet ich obecność może zastraszyć gatunki drapieżne na tyle, aby rozproszyć populację, unikając nadmiernego wypasu na siedliskach. Z tego powodu naukowcy zaklasyfikowali je jako gatunki kluczowe, co oznacza, że ich usunięcie może zniszczyć cały ekosystem, wpływając nie tylko na zwierzęta żyjące w oceanie, ale również na ludzi. Utrata ważnych handlowo ryb i skorupiaków, w tym tuńczyka, miała negatywny wpływ na rybołówstwo po wyeliminowaniu rekinów.
Rekiny narażone są na niebezpieczeństwo. Mają niskie wskaźniki reprodukcji, pogarszane przez niszczenie namorzynów i raf, gdzie rozmnażają się i zanieczyszczają swoje siedliska. Są tropione przez ludzi za ich płetwy. Ich populacje są również poważnie uszkodzone przez przypadkowe złowienie na łowiskach.
