Podstawowym standardem jest pierwiastek o wysokiej czystości, który jest używany do pomiaru nieokreślonego stężenia chemicznego znanej substancji chemicznej. Służy do miareczkowania lub kalibracji standardowych roztworów.
Podstawowy standard ma różne cechy niskiej higroskopijności, niskiej reaktywności z otaczającym środowiskiem, przewidywalnej reaktywności i dużej masy molowej, co czyni go idealnym do określania dokładnych i wiarygodnych ocen stężenia chemicznego.
Wysoka czystość pierwszorzędowego standardu umożliwia dokładne obliczenie stężenia, ponieważ każde zanieczyszczenie w preparacie może modyfikować stechiometryczny punkt reakcji i zniekształcać wyniki. Stechiometryczny punkt reakcji można również zmienić, jeśli pierwszorzędowy standardowy związek chemiczny przyciąga lub absorbuje wilgoć z powietrza lub reaguje z nią. Duża masa molowa umożliwia łatwe i prawidłowe ważenie podstawowego wzorca przy zachowaniu równowagi z niewielkim błędem. Umożliwia to dokładne obliczenie stężenia molowego roztworów przygotowywanych w kolbach pomiarowych.
Związek zmieniający barwę stosuje się do wskazania stechiometrycznego punktu reakcji pomiędzy reagentem chemicznym a podstawowym standardem w miareczkowaniu. Równoważniki molowe reagującego związku chemicznego i podstawowego wzorca określa się następnie, stosując równanie reakcji.
Niektóre przykłady pierwotnych standardów obejmują boran sodu, węglan sodu, szczawian sodu, bromian potasu, jodan potasu, wodorozcieńczan potasu oraz czyste sole i metale, takie jak miedź, cynk i sód.
