Romantyczna poezja powstała podczas romantycznego ruchu literackiego, który podkreślał emocje, naturę i indywidualność. Ruch ten był najpotężniejszy pod koniec XVIII wieku i na początku XIX wieku.
Poezja romantyczna posługuje się raczej prostym językiem, ponieważ stara się mieć smak mowy spontanicznej. Jeden z najbardziej znanych poetów romantycznych, William Wordsworth, powiedział, że poezja była "spontanicznym przelewem silnych uczuć". Inni poeci z romantycznej tradycji to John Keats, Samuel Taylor Coleridge, William Blake, Friedrich Schiller i Emily Dickinson. Ruch ten ewoluował jako odpowiedź na ruch augustański, który podkreślał symetrię, erudycyjne odniesienia i złożone słownictwo i składnię. Poeci romantyczni również generalnie pesymistycznie odnosili się do rewolucji przemysłowej, która zniszczyła naturę, i optymistycznie nastawiła się do rewolucji politycznych, takich jak te w Ameryce i Francji, które dały wolność jednostkom.
