Równanie do obliczenia prędkości spadającego obiektu lub czasu padania jest prędkością równą przyspieszeniu grawitacji pomnożonemu przez czas. Dzieje się tak, gdy podane są trzy warunki: początkowa prędkość zero, hipotetyczna nieskończoność przestrzeń do opadnięcia i znikomy opór powietrza.
Weźmy na przykład obiekt, który spada na 120 sekund. Mnożąc czas przez stałe przyspieszenie ziemskie, mierzone przy 9,81 metrach na sekundę do kwadratu, ostateczna prędkość wynosi 1,177,2 metrów na sekundę.
Czynniki, takie jak prędkość początkowa i opór powietrza, odpowiednio zwiększają i zmniejszają prędkość końcową. Przeciąganie zwiększa się wraz z kwadratem końcowej prędkości i może ostatecznie zlikwidować ciężar obiektu, tworząc prędkość końcową. Jest to absolutnie największa prędkość, z jaką obiekt spada w tych warunkach.
