W końcowym stadium mielofibra stanowi chorobę wyniszczającą z wewnętrznym krwawieniem z powodu obniżenia poziomu płytek krwi, niewydolności wątroby i ogólnej niepełnosprawności, wyjaśnia HealthCentral. Średni wskaźnik przeżywalności wśród pacjentów z mielofibrozą wynosi pięć lat po diagnoza.
Mielofibroza jest postacią białaczki, która uniemożliwia organizmowi normalne wytwarzanie komórek krwi, powodując bliznowacenie szpiku kostnego, zauważa Mayo Clinic. Blizna ta powoduje powiększenie śledziony i wątroby, zmęczenie, osłabienie i ciężką niedokrwistość. U większości pacjentów objawy zwłóknienia stają się coraz gorsze w miarę upływu czasu, chociaż istnieją pewne osoby, które od lat pozostają bezobjawowe. W miarę zmniejszania się produkcji krwinek pacjenci mogą odczuwać gorączkę, bladą skórę, łatwe siniaczenie i krwawienie, nocne poty i ból kości. Mogą również stać się bardziej podatne na infekcje lub odczuwać ból lub dyskomfort pod lewymi żebrami z powodu powiększenia śledziony.
Wiele z metod leczenia mielofibrozy ma na celu zaadresowanie określonych objawów, wyjaśnia Mayo Clinic. Lekarze mogą leczyć ciężką niedokrwistość poprzez transfuzję krwi, leczenie farmakologiczne lub terapię androgenową. Radioterapia, chemioterapia i splenektomia mogą leczyć niewygodnie dużą śledzionę. Jedynym leczeniem, które może wyleczyć mielofibrynę, jest allogeniczny przeszczep komórek macierzystych, ale większość pacjentów nie kwalifikuje się do tej formy leczenia ze względu na wysokie ryzyko.
