Symetria w naturze jest zrównoważonym rozmieszczeniem komplementarnych części świata naturalnego. Ten zrównoważony rozkład jest przykładem bilateralnej symetrii większości kręgów, których lewa i prawa strona są wzajemnymi odbiciami lustrzanymi.
W ciągu milionów lat ludzki mózg opracował system rozpoznawania wzorców, który pozwala mu wykrywać naturalną symetrię. Istnieje o wiele więcej sposobów na asymetryczną aranżację struktury niż symetrycznie, co prowadzi naukowców do postulowania różnych przyczyn rozpowszechnienia tej pozornie nieprawdopodobnej cechy. Obustronna symetria obecna w najbardziej rozwiniętych gałęziach królestwa zwierząt została przypisana łatwości przestrzennej koordynacji funkcji motorycznych takiego ciała poprzez centralny układ nerwowy. Ta łatwość orientacji mogła zapewnić wczesnym dwustronnym przodkom przewagę ewolucyjną, która pozwoliła im przetrwać lepiej niż ich asymetryczne odpowiedniki.
Inna teoria przypisywała dwustronną symetrię do preferencji seksualnych przeciwnej płci członkom posiadającym najbardziej symetryczne cechy. Badania wykazały, że w całym królestwie zwierząt ptaki, owady i ssaki preferują kumple o najbardziej symetrycznych cechach, takich jak pióra ogona lub wzory skrzydeł. Nawet postrzeganie ludzkiej urody twarzy jest silnie związane z symetrią rysów twarzy.
