"Po paleniu naszego domu" to wiersz Anne Bradstreet, który opisuje jej reakcję na przebudzenie w środku nocy i ucieczkę z domu, ponieważ płonęło, wyjaśnia PuritanSermons.com. W dalszej części wiersza Bradstreet zmaga się z materializmem, ale ostatecznie decyduje, że nie powinna opłakiwać utraty domu, ponieważ Bóg stworzył dla niej dom w niebie.
Bradstreet wyjaśnia, że nie szukała możliwości katastrofy, ponieważ spała. Kiedy się budzi, słyszy hałas ognia i widzi światło ognia wokół niej. Jej pierwszą odpowiedzią jest modlić się do Boga, aby dał jej siłę, aby przejść przez to wydarzenie. Szybko wychodzi z domu i patrzy, jak jej dom pochłania pożoga. Kiedy nie może już patrzeć na swój dom, kiedy płonie, dziękuje Bogu i mówi, że tylko dlatego, że wziął jej dom, ponieważ dom naprawdę należał do Boga, a nie do niej. Bradstreet następnie opowiada, jak po pożarze często mijała jej dom i pamiętała, gdzie kiedyś leżały rzeczy. Opłakiwała fakt, że nie może już siedzieć przy stole i jeść, ani opowiadać historii. Potem zaczyna łajać się za skupianie się na ziemskich dobrach, które można tak łatwo zniszczyć. Nakazuje sobie zamiast tego podnosić swoje myśli do nieba i kontemplować dom, który Bóg dla niej zbudował. W tym stanie umysłu jest w stanie pożegnać się z jej ziemskimi dobrami.
