Wiersz Johna Keatsa "Endymion" opiera się na greckim micie o Pasterzu Endymion, który większość życia spędził w stanie snu /snu. Książka Stawiam scenę do historii, żywo opisując rzeczy, które Endymion widzi w swoich snach.
Istnieje kilka wersji greckiego mitu, które wyjaśniają wieczny stan uśpienia Endymion i stanowią podstawę wiersza Keatsa. Pierwszą z nich jest próba przekupienia przez Zeusa "Endymionu" na tron Elis, a druga wersja jest uważana za karę Zeusa za zdradę. Trzecia wersja wyjaśnia, że bogini księżyca, Selene, zakochała się w Endymionie i wprowadziła go w wieczny sen, aby mogła zachować swoją urodę dla siebie.
Trzecia wersja wydaje się być tą, z której czerpie Keats, a Book I służy jako podsumowanie kłopotliwego księcia, gdy próbuje zrozumieć sens swojej przemożnej pasji i pragnienia etenerskiej Selene. W tym momencie Endymion nie jest pewien, czy Selene jest prawdziwa, czy po prostu kimś, kogo wyczarował w swoich snach, ale rozumie, że "Rzecz piękna jest radością na zawsze", ponieważ "Jakaś forma piękna odsuwa cień" ludzkiej egzystencji i odnawia ducha, gdy odświeża duszę.
