Transcendentaliści wierzyli w chrześcijański unitarianizm, w skuteczność ludzkiej natury, niepoznawalną naturę religijnej prawdy i korupcyjny wpływ społeczeństwa. Transcendentaliści byli pod wpływem różnych źródeł, w tym romantyzmu, niemieckiego filozofia idealistyczna i religia hinduska.
Według Stanford Encyclopedia of Philosophy, jedną z głównych wierzeń transcendentalistów z Nowej Anglii było odrzucenie głównego kalwinizmu kongregacjonalistycznego. Odrzucili doktrynę predestynacji, a także ideę, że istoty ludzkie są z natury złe. Transcendentaliści uważali ludzi za dobrych w większości. Stwierdzili, że instytucje społeczne, takie jak rząd i zorganizowana religia, sprowokowały moralny upadek jednostki.
Transcendentaliści twierdzili, że ludzie mogą uzyskać duchową prawdę poprzez transcendentne doświadczenia, które wpływają na umysł. Nie wierzyli jednak, że możliwe są empiryczne lub logiczne dowody religii. W odniesieniu do natury bóstwa transcendentaliści przyjęli pozycję unitarian. Zgodnie z tym przekonaniem, Bóg i Jezus to dwie oddzielne istoty. Chociaż Jezus jest synem Boga i jest czymś więcej niż człowiekiem, nie jest równy z Bogiem Ojcem.
Transcendentaliści poświęcili się również komentarzowi społecznemu. Byli zwolennikami równości i praw człowieka. W szczególności transcendentaliści skrytykowali instytucję niewolnictwa i niesprawiedliwe traktowanie narodów indiańskich.
