Mahatma Gandhi spędził 21 lat w RPA walcząc o prawa Indian południowoafrykańskich. Był w Afryce Południowej od 1893 do 1914 roku.
Gandhi zupełnie nieumyślnie związał się z Południowymi Afrykanami. Podróżował pociągiem do Pretorii, kiedy został wyrzucony z pociągu przez białego człowieka. Postanowił wówczas, że coś trzeba zrobić, więc podjął się zorganizowania kongresu Indian Natal w 1894 roku.
Gandhi zawsze wierzył w pokojowe załatwianie spraw. W 1896 r. Powrócił do Indii, aby rekrutować żołnierzy indiańskich, aby pomóc mu w Afryce Południowej. Gdy wrócił do Pretorii, miał ze sobą 800 hinduskich żołnierzy, a jego grupa spotkała się z wrogością i przemocą. Nie chciał walczyć z przemocą i zaczął wygrywać przeciwników z pokojem.
Nie trwało długo, zanim Gandhi został przywódcą południowoafrykańskiej społeczności indyjskiej. Myśląc, że zrobił wszystko, co mógł w Afryce Południowej, Gandhi powrócił do Indii w 1901 roku, ale wrócił do Afryki w 1902 roku na prośbę Indian mieszkających w RPA. Żył swoim życiem, głosząc nieagresywność ludziom w Indiach, Południowej Afryce i częściach Europy, a mimo spędzania czasu w więzieniu, był człowiekiem, któremu wiele razy się podobało, a czasem czczono, nawet po jego śmierci w 1948 roku.
