W kolonialnej Karolinie Południowej nie istniała żadna dominująca religia. Trzy główne grupy religijne to francuscy hugenoci, anglikanie i dysydenci z Kościoła anglikańskiego, zwani nonkonformistami. Do początku XVIII wieku w kolonii istniała wolność religijna.
Kolonia Karoliny Południowej, założona w 1633 roku przez ośmiu angielskich szlachciców z Królewską Kartą króla Karola II, była jedną z 13 oryginalnych kolonii przedrewolucyjnej Ameryki. Została sklasyfikowana jako część kolonii południowych i istniała jako angielska osada od 1663 r. Do 1776 r. Pierwotną nazwą kolonii była prowincja Karoliny Południowej, która później została przemianowana na właśnie Karolinę Południową.
Chociaż w kolonialnej Karolinie Południowej istniał ustanowiony kościół anglikański, istniało wiele różnorodności religijnej. Pierwszymi dysydentami Kościoła anglikańskiego byli prezbiterianie. W 1680 r. Utworzyli Kościół Niezależny lub Okólnik w Charleston. Hugenoci lub francuscy protestanci przybyli do kolonii w 1680 roku, a następnie przez luteranów szwajcarskich i niemieckich w 1730 roku. Baptyści, kwakrzy i anabaptyści byli wśród pionierskich osadników w Południowej Karolinie. Baptists zostały już ustalone w kolonii przed 1670, metodystów przez 1770 i żydowskiej przez 1749.
