Należy unikać spożywania dużych ilości skrobi kukurydzianej, chociaż niewielkie ilości są powszechnie używane do gotowania bez postrzeganego niebezpieczeństwa według Instytutu Redukcji Zużycia Toksycznego. Spożywanie dużych ilości skrobi kukurydzianej może powodować hiperglikemię z powodu wysokiego stężenia węglowodanów według Wikipedii.
Zużycie nadmiernej ilości skrobi kukurydzianej lub innych oczyszczonych skrobi jest znane jako amylofagia, i zwykle dotyczy kobiet w ciąży według Wikipedii. Może to być spowodowane czynnikami psychologicznymi, fizjologicznymi lub niedoborami żywieniowymi. Niektórzy chorzy są zmuszeni jeść czystą skrobię kukurydzianą, ponieważ lubią smak lub teksturę.
Według strony internetowej USDA, 100 gramów skrobi kukurydzianej składa się w przybliżeniu z 91 gramów węglowodanów, stanowiących 30 procent wartości dziennej zalecanej dla danej osoby. Oferuje również 3 procent dziennej wartości żelaza i 1 procent białka.
Skrobię kukurydzianą wytwarza się przez namaczanie kukurydzy przez 30 do 48 godzin w celu uzyskania lekkiej fermentacji, a bielmo oddziela się od zarodka. Według Wikipedii, bielmo jest następnie mielone i myte w celu usunięcia skrobi, która jest następnie suszona i oczyszczana. Końcowy produkt jest powszechnym środkiem zagęszczającym dla sosów, sosów, budyniu i innych produktów na bazie płynów i działa jako środek przeciwzbrylający w cukrze pudrem.
