Wirusy, które zawierają RNA jako informację genetyczną, nazywane są wirusami RNA, a z tej rodziny wirus zapalenia wątroby typu C jest dobrym przykładem. Wirusy RNA mają podobne kształty i spełniają podobne funkcje, jak inne typy wirusów, ale przechowują krytyczne informacje dotyczące rozrodu w niciach RNA. Natomiast większość wirusów zawiera istotne informacje genetyczne w cząsteczkach DNA.
Wirusowe zapalenie wątroby typu C i inne wirusy RNA mają podobne cykle życiowe jak inne wirusy. Przywiązują się do komórek przyjmujących ofiar, a następnie wprowadzają ich ciała poprzez penetrację. Dzięki temu wirusy RNA i DNA mogą reprodukować materiał genetyczny i tworzyć powłoki ochronne lub kapsydy przed wyjściem przez ściany komórkowe.
Jednakże wirusy RNA są zazwyczaj dłuższe niż wirusy DNA i docelowe układy odpornościowe. Cząsteczki RNA są na ogół znacznie mniej stabilne i nieprzewidywalne niż cząsteczki DNA. Daje im to właściwości mutagenne, co pozwala im szybciej się rozmnażać i ewoluować szybciej niż cząsteczki DNA.
Ciągle zmieniająca się natura nici RNA sprawia, że zainfekowanym organizmom trudno jest rozwinąć odporność na wirusa. Według Dartmouth College istnieją dwa rodzaje wirusów RNA. Jedna odmiana wirusów ma sensoryczne nici RNA jako materiału genetycznego, podczas gdy druga odmiana zawiera nici antysensowne, które łączą się z przeciwieństwami. Wirusowe zapalenie wątroby typu C klasyfikuje się jako sensoryczny wirus RNA.
