Nie ma dowodów, że taśma sam w sobie jest trujący dla ludzi. Jeśli zostanie spalony, może wydzielać toksyczne opary, ale z tego powodu nie ma zarejestrowanych przypadków hospitalizacji.
Vesta Stoudt wynalazła taśmę klejącą podczas II wojny światowej jako sposób ochrony amunicji przed uszkodzeniami spowodowanymi przez wodę. Posiada podszewkę z włókna bawełnianego pokrytą wodoodpornym polietylenem i klejem na bazie kauczuku. Użytkownicy nazywali to "taśmą kaczą" ze względu na sposób, w jaki woda spływała po niej jak kaczka. Po wojnie był często używany do owijania kanałów powietrznych, nadając mu nowoczesną nazwę taśmy klejącej.
