Starożytne greckie miasto Megara miało tyranię rządu. Megara rozpoczęła swe istnienie jako protektorat w Koryncie, który bezpośrednio rządził miastem jako jednym z jego terytoriów. W VII w. Miasto wyruszyło na udany bunt przeciwko regule korynckiej i stało się tyranią króla pod nazwą Theagenes.
Mimo iż był tyranem, Theagenes w dużym stopniu zależał od popularnego wsparcia. Na początku swojej władzy Theagenes zabiegał o wsparcie ze strony biednych Megara, mordując bydło najbogatszych mieszkańców miasta.
Z czasem Megara wpadła w orbitę Sparty, choć pozostała niezależna w zakresie swojej polityki wewnętrznej. Oderwanie Megary od Ligi Peloponezji było bezpośrednią przyczyną pierwszej wojny peloponeskiej, a próba ataku na miasto w Atenach była bezpośrednią przyczyną drugiej wojny peloponeskiej. Wojny te spowodowały, że rząd Megary coraz bardziej uzależniał się od oligarchii Sparty w zakresie wsparcia politycznego, gospodarczego i militarnego.
W 338 rpne armia macedońska, dowodzona przez 18-letniego Aleksandra Wielkiego, zmiażdżyła południowo-greckie siły i zakończyła podbój Attyki, w tym Megary. Przez resztę swojej historii Megara była bezpośrednio rządzona przez zdalny rząd, najpierw Macedończyków, potem Rzymian, a ostatecznie Bizantyńczyków.
