The Eakin v. Sąd Najwyższy Raub dokonał kontroli sądowej na poziomie stanowym. Ta sprawa Sądu Najwyższego z 1825 roku w Pensylwanii jest również ważna dla zainspirowania jednego z najbardziej szczegółowych obelisków koncepcji sądowej, jaką kiedykolwiek napisano, zgodnie z Konstytucją Założycieli.
Kwestia kontroli sądowej leży u podstaw Eakin v. Raub. Według Jrank.org, kontrola sądowa została najpierw ratyfikowana w 1803 r. W sprawie Marbury v. Madison. W takim przypadku sędzia główny John Marshall zalegalizował sądową kontrolę praw uchwalonych przez Kongres. Dało to Sądowi Najwyższemu prawo do wprowadzania nieważnych praw, które uzna za niekonstytucyjne. Kiedy Eakin v. Raub został powołany przed Sądem Najwyższym Pensylwanii kilka dekad później, sądowa rewizja nie miała jeszcze zastosowania do sądów państwowych. Decyzją w tej sprawie państwowe sądy najwyższe uzyskały takie same uprawnienia w zakresie kontroli sądowej jak krajowy oddział sądowy.
Chociaż decyzja ta miała ważne konsekwencje dla państwowych sądów najwyższych, sprawa ta jest również godna uwagi dla inspirowania jednego z najbardziej skutecznych oświadczeń sądowych. Jrank.org stwierdza, że choć sama sprawa mogła nie być godna uwagi, to punkt widzenia odmowy sprawiedliwości Johna Gibsona jest prawdopodobnie najbardziej udanym odrzuceniem decyzji Marshalla z 1803 roku o wszczęciu sądowej rewizji.
