W przeszłości rdzenni Amerykanie komunikowali się na trzy różne sposoby. Chociaż plemiona były zróżnicowane, wszystkie używały jakiejś formy języka mówionego, piktogramów i języka migowego.
Język mówiony był zróżnicowany pomiędzy głównymi plemionami, aw obrębie każdego plemienia rozwijały się różne dialekty. Na przykład, mimo że ludzie z plemienia Mohawk i Czirokezów mieszkali setki kilometrów od siebie, obaj posługiwali się dialektami języka Irokezów. Ponieważ rdzenni Amerykanie nie mieli języka pisanego, używali obrazków, często rysowanych na skórach lub kory, aby wyjaśnić, co oznaczają. Podczas komunikowania się z plemionami w innym języku ludzie używali także języka migowego. W ciągu dnia budowali duży, dymny ogień, aby zwrócić na siebie uwagę. W nocy stworzyli duży pożar, który można było zobaczyć na odległych dystansach. Aby zwiększyć zasięg swoich sygnałów, rdzenni Amerykanie użyliby lustra miedzianego lub mikowego, aby odzwierciedlić blask ognia.
Ponieważ plemiona miały różne metody komunikowania się, były w stanie kontaktować się z plemionami, które były inne od nich i żyły daleko. W czasach współczesnych rdzenni Amerykanie nadal komunikują się z innymi plemionami i obcokrajowcami posługującymi się zarówno angielskim, jak i pisanym, nawet jeśli starają się utrzymać przy życiu dawne sposoby komunikacji.
