Homo habilis znaleziono w południowej i wschodniej części Afryki, po raz pierwszy opisano je w latach 60. XX wieku i uważa się, że potrafią mówić. Mieli większe mózgi niż bardziej szczątkowe stworzenia, i mieli około 5 stóp wysokości.
Homo habilis uważano za brakujące ogniwo pomiędzy ludźmi stojącymi w pozycji wyprostowanej a zwierzętami, które chodzą zgarbione, chociaż nigdy nie zostało to udowodnione. Były to w większości małe stworzenia, które pracowały w grupach i żyły razem w koloniach. Byli w stanie produkować rzeczy, takie jak prymitywne narzędzia.
Typowym pseudonimem Homo habilis jest "przydatny człowiek", ponieważ był w stanie wytworzyć dużą liczbę narzędzi. Większość odnalezionych skamieniałości została otoczona narzędziami, takimi jak szczątkowe młoty, piły i inne kamienne naczynia.
Główną różnicą między Homo habilis i innymi gatunkami, które są blisko spokrewnione, jest rozmiar mózgu w odniesieniu do cech podobnych do małpy. Podobnie jak w jego bliskich relacjach, poręczny człowiek miał długie ramiona, prognostyczną twarz i chodził lekko zgarbiony, ale miał znacznie większy mózg w porównaniu, a jego kości były jednymi z pierwszych skamielin, które uznano za zdolne do komunikowania się za pomocą mowy. .
