Amerykańska polityka powstrzymywania się po II wojnie światowej próbowała zahamować rozprzestrzenianie się i wpływ komunizmu i Związku Radzieckiego na całym świecie. W tym czasie radzieckie państwo aktywnie zachęcało do powstania komunistycznego w wielu powojennych krajach w Europie Wschodniej, Azji Południowo-Wschodniej i Afryce.
Polityka powstrzymywania się od polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych usiłowała aktywnie wspierać, w różnym stopniu, demokratycznie wybrane rządy, które były poddawane komunistycznej agitacji. Polityka powstrzymywania się, powiązana z działaniami byłych prezydentów Trumana, Eisenhowera, Johnsona i Nixona, była kompromisem między polityką zaspokojenia sowieckich ambicji i wycofywania, która prawdopodobnie doprowadziłaby do niszczycielskiej, otwartej wojny między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim. Polityka powstrzymywania pomogła ukształtować przebieg Zimnej Wojny, tworząc wojny proxy w Korei i Wietnamie.
