Polityki i programy Manuela A. Roxasa polegały głównie na rekonstrukcji i rewitalizacji. Kiedy został prezydentem, Filipiny znalazły się w gruzach z milionami ludzi niezauważonych i zniszczeniem tysięcy domów.
Podręcznik A. Programy Roxasa koncentrowały się głównie wokół dwóch celów: odbudowy filipińskiej gospodarki i ogólnej odbudowy Filipin. Było to poważnie utrudnione przez wiele czynników, głównie zniszczenie ponad 80% szkół i zniszczenie prawie wszystkich farm i fabryk (serce filipińskiej produkcji).
Jedną z głównych decyzji Roxasa przy rozpoczynaniu tych programów było przyjęcie 800 milionów dolarów ze Stanów Zjednoczonych w zamian za ratyfikację umowy handlowej. Wykorzystał te pieniądze do finansowania nowych agencji, takich jak Philippine Rehabilitation Finance Corporation, której zadaniem było zbudowanie 12 000 domów i udzielenie łatwych krótkoterminowych (niskoprocentowych pożyczek) Filipińczykom, którzy chcieli budować domy i zakładać firmy. Zaproponował także utworzenie Centralnego Banku Filipin, który pomógłby w kontrolowaniu rezerw dolarowych Filipin. Oba te projekty miały ten sam cel końcowy: poprawić produkcję Filipin.
Chociaż są to dość udane programy gospodarcze, najpopularniejszą decyzją prezydenta był Traktat o ogólnych stosunkach ze Stanami Zjednoczonymi. Uznał nowo utworzone Filipiny i zapewnił partnera handlowego dla nowej gospodarki, która marzyła o tym, by pewnego dnia stać się potęgą produkcyjną.
