Według McGraw Hill Online Learning Center, klasyczne warunkowanie jest procesem, w którym organizm uczy się kojarzyć dwa bodźce, więc jeden bodziec przychodzi, aby wytworzyć reakcję, którą wcześniej wykonywał tylko inny bodziec. Gotowość biologiczna to koncepcja polegająca na tym, że zwierzęta są instynktownie przygotowane do nauki zachowań związanych z ich przetrwaniem.
Według McGraw Hill Online Learning Center, klasyczne warunkowanie obejmuje nieuwarunkowany bodziec, nieuwarunkowaną odpowiedź, warunkowy bodziec i warunkową odpowiedź. Technika została spopularyzowana przez rosyjskiego fizjologa Iwana Pawłowa, który eksperymentował ze ślinową reakcją psów. Pavlov wykorzystał jedzenie jako nieuwarunkowany bodziec, który spowodował bezwarunkową reakcję ślinienia. Kiedy sparował jedzenie dzwonkiem, dzwon stał się bodźcem warunkowym, który wytworzył warunkową odpowiedź ślinienia.
Martin Seligman był psychologiem, który ukuł koncepcję biologicznego przygotowania, według McGraw Hill Online Learning Center. Ze względu na biologiczną gotowość, zwierzęta mogą rozwinąć uwarunkowane awersje smakowe, które powodują, że unikają szkodliwych pokarmów. Zwierzęta mogą być również biologicznie przygotowane do strachu przed bodźcami; ten strach pomaga im uniknąć bodźców, takich jak niebezpieczne drapieżniki, lub uciec przed nimi. Zachowania, które zwierzęta są biologicznie przygotowane do nauki, zwiększają ich szanse na przeżycie i reprodukcję.
