W filozofii realizm jest wiarą, że rzeczywistość leży poza ludzkim umysłem; skupia się na rzeczach, które można zaobserwować, a także na rzeczach, które istnieją niezależnie od tego, co ludzki umysł uważa za prawdziwe. Przykładem realizmu w filozofii jest to, że drzewo będzie istniało w przyrodzie, czy człowiek jest w stanie rozpoznać drzewo.
Realizm nie ma prawie nic wspólnego z ludzkim umysłem, ale ma wszystko, co ma związek ze sposobem funkcjonowania świata poza umysłem. Realiści wierzą w racjonalne myślenie i będą postrzegać rzeczy w taki sposób, w jaki są prawdziwie postrzegani, bez jakiejkolwiek interpretacji. Arystoteles jest nazywany ojcem realizmu, ponieważ zerwał z filozoficznymi naukami Platona.
Kiedy realizm jest uczony uczniom, opiera się głównie na faktach i metodach naukowych, o których wiadomo, że są prawdziwe. Od studentów wymaga się myślenia naukowego i stosowania procedur matematycznych, aby uzyskać końcowy rezultat ich myślenia. Studenci z realistycznego punktu widzenia muszą mieć możliwość zbierania kryteriów i sięgania po rozwiązania, stosując metodyczne myślenie według kryteriów. Realizm koncentruje się wokół matematyki i nauk ścisłych.
